Nikt nie obiecywał, że związki są łatwe. Ale to nie znaczy, że spotkanie lub życie z drugą osobą musi czuć się jak niekończące się piekło.
Autor Lifehacker, sportowiec, CCM
Wiedza, kiedy nadszedł czas, aby zrezygnować i kiedy przejść dalej, jest kluczem do emocjonalnego przetrwania.
Dopóki nie jesteśmy w 200% pewni, że związek jest skończony, dalej w niego wierzymy. Jest to zrozumiałe, ponieważ w ciągu kilku lat (lub miesięcy) tak bardzo przywiązujemy się do danej osoby, można powiedzieć «wrośnięci» w nią, że rozstanie jest bardzo bolesne. To zrozumiałe, że próbujesz utrzymać związek przy życiu: zawsze jest nadzieja, że zmieni się na lepsze.
Nie każdy ma odwagę zerwać związek w momencie, kiedy naprawdę jest już po wszystkim. Oto 21 znaków, że «finita la comedia», jeśli jeszcze nie nastąpiła, jest bardzo, bardzo blisko. Jeśli przynajmniej cztery punkty ze wszystkich mówią: «Chodzi o nas», pomyśl poważniej niż zwykle o rozstaniu.
Masz ciągłe pretensje do swojego partnera, ale nic nie mówisz. Myślisz, że zachowujesz swój związek, ale w rzeczywistości tylko opóźniasz nieprzyjemny moment, kiedy wszystkie nagromadzone negatywności wybuchną i twój związek zakończy się bolesnym rozpadem.
Resentyment nie przemija, zwłaszcza jeśli nie przemijają czynniki, które go wywołały. Jeśli nie odchodzi, jest przechowywany w środku, a to powoduje stres i choroby. I oczywiście rujnuje związki — powoli, ale skutecznie.
Jeśli ty i twój partner doszliście do punktu, w którym nie szanujecie się nawzajem, nadszedł czas, aby zniszczyć swoje złudzenia. Nie ma nic prostszego niż przestać czuć sympatię do kogoś, kto nie ma dla ciebie szacunku.
Ludzie mogą kontynuować wspólne życie, nie szanując i nie doceniając wzajemnie swojej wartości, co prowadzi do całkowitej obojętności na potrzeby i pragnienia partnera. O jakiej więc kontynuacji możemy mówić?
Nie ma znaczenia, jakie motywy spowodowały pogardę, czy to nieudana kariera, zmiana wyglądu czy cokolwiek innego. Partnerzy powinni się wspierać w każdej sytuacji, bo czyż nie jest to ciepło, którego potrzebujemy w każdej okoliczności, a szczególnie w czasie jakichś osobistych problemów.
Jeśli zaczęliście traktować się z pogardą, nie otrzymujecie już ciepła z relacji i nie żyjecie z przyjacielem, który zrozumie, ale z zimną istotą, która was ocenia, to po co kontynuować?
Mówię o tym kłamstwie, kiedy mówisz mężczyźnie «kocham cię», nie czując nic. Boisz się, że go skrzywdzisz, ale tak naprawdę nie chronisz go, tylko pogarszasz sprawę. Prawda wyjdzie na jaw: nie można kłamać przez całe życie, nie rujnując go sobie i partnerowi.
A jeśli mówisz sobie: «Jesteśmy szczęśliwi, jestem szczęśliwa, jest nam dobrze», kiedy czujesz, że dla ciebie wszystko się skończyło, to też jest to ucieczka od rzeczywistości.
7 znaków, po których można rozpoznać kłamcę
Jeśli nie ufasz swojemu partnerowi, to jest ku temu powód. Jeśli są one tak poważne, że nie ma powrotu zaufania, to dlaczego pozostać z tą osobą? Całe życie sprawdzania, zamartwiania się i marnowania nerwów?
Wszystkie dobre rzeczy, które można powiedzieć o swoim partnerze, można powiedzieć publicznie. A wszystkie złe rzeczy lepiej zostawić na prywatne rozmowy. Besztanie kogoś publicznie osiąga tylko negatywną reakcję lub ukrytą urazę.
Ponadto, jeśli publicznie besztasz swojego partnera lub nawet tylko robisz nieprzyjemne żarty na jego temat, oznacza to, że w środku jest rosnące niezadowolenie, które już zaczęło się wylewać na zewnątrz.
Jeśli często szukasz sposobów na ucieczkę od partnera i świadomie starasz się unikać kontaktu i intymności, czas się tego pozbyć.
Zerwałeś już emocjonalną więź ze swoim partnerem i w ten sposób delikatnie dajesz mu do zrozumienia, że to koniec. Czy nie lepiej byłoby zrobić to od razu, zamiast hodować nieszczęścia i wątpliwości?
«Jeśli mnie kochasz, to…» To bardzo kuszące, aby w ten sposób prowadzić życie człowieka, a jeśli musisz okresowo słyszeć to zdanie, to znaczy, że coś poszło nie tak.
Jedyną osobą, która może zmienić swoje uczucia jest on sam, a jakieś działania, które podejmujesz nie mają z tym nic wspólnego.
No cóż, jeśli sama tak mówisz, to zastanów się, czy naprawdę potrzebujesz tej osoby, czy stanie się ona kochana, jeśli coś zrobi? I czy można manipulować kimś, kogo się naprawdę kocha?
Jeśli Twój partner raz upokorzył Cię społecznie, to jest duże prawdopodobieństwo, że zrobi to jeszcze nie raz. I nie ma znaczenia, że tej nocy dużo wypił albo że był w złym humorze.
Publiczne upokarzanie partnera pokazuje tylko głębokie samouwielbienie i bez względu na to, ile miłości dajesz tej osobie, nie naprawi rzeczy bez jej zdecydowanego pragnienia zmiany i pracy nad poczuciem własnej wartości. A to jest trudne nie tylko do naprawienia, ale nawet do przyznania.
10 oznak, że umawiasz się z psychopatą
Jeśli twój partner ma obsesję na punkcie drugiej osoby — niezależnie od tego, czy są przyjaciółmi, czy mają nadzieję na bliższy związek — prędzej czy później doprowadzi to do rozstania.
Oczywiście nie oznacza to, że partnerzy muszą całkowicie zanurzyć się w sobie i oddać całą swoją energię tylko jednej osobie, ale bycie obsesyjnym na punkcie kogoś innego jest obarczone podejrzliwością, zazdrością i urazą.
Tak, twojemu partnerowi wyraźnie brakuje czegoś w waszym związku, jeśli tak bardzo ciągnie go do drugiej osoby, ale jest mało prawdopodobne, że możesz im to dać. A już na pewno nie warto oszukiwać siebie dla dobra drugiej osoby.
Nie ma nic dziwnego ani złego w tym, że partnerzy oglądają razem porno. Pewien rodzaj voyeuryzmu pomaga ci się rozbudzić i znaleźć coś nowego, czego możesz spróbować później w łóżku ze swoim partnerem.
Jeśli jednak jeden z partnerów ma obsesję na punkcie pornografii, pełna satysfakcja zawsze będzie mu się wymykać: w pogoni za graalem wielokrotnych orgazmów może trafić na drogę seksualnych perwersji.
Jeśli więc nie czujesz się komfortowo w takim układzie, pomyśl zarówno o źródle tej obsesji, jak i o możliwych konsekwencjach.
Niektórzy uważają, że monogamia jest jedyną możliwą opcją w związku, dla innych jest to trudne i prawie niemożliwe.
Jeśli oszukiwałeś dla urozmaicenia doznań seksualnych, związek może być nadal utrzymany, ale jeśli istnieje emocjonalne przywiązanie do osoby, z którą byłeś intymny, nadszedł czas, aby zakończyć związek.
Pierwsze pytanie, jakie zadają ludzie, gdy dowiadują się o niewierności partnera, brzmi: «Czy go/ją kochasz?». Bo to właśnie połączenie emocjonalne, a nie fizyczne, jest sednem związku i jeśli tego zabraknie, to nic więcej nie da się tu zrobić.
Zaczyna się jako niekończąca się walka bez konsensusu, która stopniowo przeradza się w «co tylko chcesz», gdy partnerom przestaje zależeć na wyniku ich zmagań.
Jest taka zasada: nigdy nie kłaść się do łóżka z pretensjami do siebie. I na pewno coś w tym jest.
Jeśli żaden z partnerów nie potrafi poskromić swojej dumy i pragnienia, by zawsze być zwycięzcą w kłótni, nie potrafi zawrzeć rozejmu bez uzyskania ich drogi, ten związek nie ma kontynuacji.
7 sposobów na prawidłowe rozwiązywanie konfliktów w związku
Jeśli nieświadomie robisz rzeczy, które ranią twój związek, to twoja psychika mówi ci, czego naprawdę potrzebujesz.
Możesz myśleć, co chcesz, ale twoje czyny mówią ci, czego naprawdę chcesz, lepiej niż wszystkie twoje zapewnienia i nadzieje.
Jeśli twój partner ma obsesję jak alkohol lub substancje, jest zakupoholikiem, hazardzistą, pracoholikiem lub ma obsesję na punkcie seksu, zawsze będziesz na drugim lub nawet piątym miejscu i nie dostaniesz emocjonalnego połączenia, którego pragniesz.
O ile nie masz obsesji na punkcie czegoś, to uzależnienie partnera może zrujnować nie tylko jego życie, ale i twoje. Niezbyt przyjemna perspektywa.
Jeśli twój partner jest nadal w bardziej niż intymnej relacji z byłym partnerem lub mężem/żoną, to rujnuje związek.
Byłych partnerów należy szanować, zwłaszcza jeśli macie wspólne dzieci, ale obecny partner nadal ma pierwszą rolę. Jeśli tak się nie stanie, łatwo jest poczuć się wtórnym i niechcianym, a to jest bezpośrednia droga do rozpadu.
Jest to wyraźna oznaka niezdrowego związku. Szantaż emocjonalny jest często przedstawiany jako silna miłość, ale w rzeczywistości jest to kontrola. A kontrola to z kolei nadużywanie uczuć. Trzeba od tego uciekać jak najdalej.
Czy Twój partner porównuje Cię z tymi, którzy lepiej wyglądają, więcej zarabiają, są mądrzejsi i ciekawsi od Ciebie? Jest to forma upokorzenia. Jeśli ktoś uważa, że trawa jest bardziej zielona na cudzym podwórku, niech tam idzie.
Ludzie są wyjątkowymi istotami, choć pod wieloma względami podobnymi. Nie powinnaś też porównywać siebie, a tym bardziej słyszeć tego od swojego partnera.
Po co zostawać razem, jeśli nie zależy wam na sobie?
Nie ma nic złego w chęci posiadania współlokatora, ale jeśli chcesz więcej ze związku, nie zostań z partnerem, który nie stał się tym dla ciebie. Nie zostań tylko dlatego, że jest ci wygodnie.
Nie ma wymówek, nie ma wyjaśnień, okoliczności i obietnice nie mają znaczenia. Trzeba po prostu odejść.
Ogólnie rzecz biorąc, konflikt w związku jest sposobem na pozbycie się bólu, ale powody jego powstania mogą być różne. Może być sposobem na otwarcie ropnia niezadowolenia i pretensji, który powstał w związku, na oczyszczenie rany, usunięcie tego, co przeszkadza i uratowanie związku.
Ale są też inne sytuacje, kiedy konflikty są sposobem na zakończenie związku, na danie drugiej osobie do zrozumienia, że to koniec, że nie warto się już wzajemnie męczyć.
I lepiej nauczyć się odróżniać jedne konflikty od innych, w przeciwnym razie obaj partnerzy zostaną zranieni i źle się poczują.
